ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من

جور مکن که بشنود شاد شود حسود من

بیش مکن تو دود را شاد مکن حسود را

وه که چه شاد می شود از تلف وجود من

تلخ مکن امید من ای شکر سفید من

تا ندرم ز دست تو پیرهن کبود من

دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی

باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من

خواب شبم ربوده ای مونس من تو بوده ای

درد توام نموده ای غیر تو نیست سود من

جان من جهان من زهره اسمان من

اتش تو نشان من در دل همچو عود من

جسم نبود و جان بدم با تو بر اسمان بدم

هیچ نبود در میان گفت من و شنود من