خدا چه حوصله ای داشت

پرید از سر بامم کبوتری که تو بودی

شکست پیش نگاهم صنوبری که تو بودی
چه سخت می رود از یاد یاوری که تو باشی
چه ساده دادمش از دست باوری که تو بودی
هزار مرتبه گفتند و باز تازه و گیراست
حدیث کهنه عشق مکرری که تو بودی
تمام باغ به اشغال خار هرزه در آمد
در اختفای درخت تناوری که تو بودی
هزار سینه چاک و هزار گردن چالاک
فدای تیغه عریان خنجری که تو بودی